Het meest irritante lefgozertje van de klas is nu bewapend met een camera en noemt zich Rutger Castricum. Hij zuigt, bijt, slijmt, schoffeert en manipuleert met als enig doel het ontmaskeren van zijn opponent. Zijn eerste slachtoffer was minister Ella Vogelaar. Vier jaar geleden schreef ik er een artikel over. Hoe om te gaan met media als GeenStijl en PowNews? Hoogleraar Andreas Kinniging koos gisteren voor de fysieke aanval. Bgrijpelijk maar uiterst contraproductief. Alexander Pechtold laat al jaren zien hoe het wél moet.
'Ik wil het andere gezicht van politici laten zien. Dan gaat het meer om het gedrag dan om de inhoud. Het is niet mijn bedoeling ze te vernederen. ' Dat zei Rutger Castricum tegen mij toen ik hem in 2008 belde naar aanleiding van zijn Vogelaar-filmpje. Ik denk dat dit vier jaar later nog steeds het uitgangspunt van de PowNews-verslaggever is. Mensen ontregelen, irriteren, uit hun tent lokken. Totdat ze hun zelfbeheersing verliezen en inderdaad hun andere gezicht laten zien. Rutger kan er anders over denken, maar het resultaat is vaak vernederend voor de persoon die het onderspit delft tegen de gevatte en hondsbrutale verslaggever.
Culemborg moet bezuinigen en doet dat door de kudde Galloways bij de spoorbrug naar het slachthuis te brengen. Dit is geen bezuiniging die pijn doet in je portemonnee maar in je ziel.
Sinds eind 2010 werk ik aan een biografie van Cornelis Vreeswijk (1937-1987). Vreeswijk groeide op in IJmuiden maar emigreerde op 13-jarige leeftijd naar Zweden. Daar werd hij de grootste en meest geliefde artiest van het land, in status vergelijkbaar met Bob Dylan. Er is een park naar hem vernoemd, hij heeft een eigen museum, een jaarlijks muziekfestival, er zijn boeken over hem geschreven en in 2010 draaide een speelfilm over zijn leven. Cornelis was verzweedst, maar hij bleef zijn hele leven ook een Nederlander. Dat zal in mijn biografie tot uitdrukking komen. Het boek verschijnt in 2013 bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. Naar aanleiding van zijn 25e sterfdag was ik te gast bij RTV Noord-Holland. Hier te zien, vanaf ongeveer 3/4 van de uitzending: 
Eén sneeuwbui was voldoende om het spoornet voor 2 dagen te verlammen. De NS liet zijn reizigers in de kou staan, niet alleen doordat er kennelijk niets geleerd was van voorgaande jaren, maar vooral ook omdat de communicatie weer eens aan alle kanten te kort schoot. Toch weigerde de directeur van NS Reizigers, Ingrid Thijssen, excuses te maken. Want de NS had alles op alles gezet en bovendien lag het niet aan de treinen of het personeel, maar aan het spoor. En dan moet je bij ProRail zijn. En hoe kun je nu excuses maken voor iets waar je geen opzettelijke schuld aan hebt?
