Archief

De dichter Simon Vinkenoog (1928-2009) is alweer bijna vijf jaar op de eeuwige wietvelden. Hij was ooit bevriend met Wally Tax, totdat de vriendschap stierf. Ik vermoed dat dit meer aan Wally lag dan aan Simon.  

Of Facebook schreef ik er iets over. Jacques Klöters liet mij weten dat hij Simon Vinkenoog altijd een hele sympathieke, geïnteresseerde man heeft gevonden. Maar dat hij niet zeker wist of Vinkenoog ook een goede dichter was. Ik weet dat ook niet, maar ik weet wel dat het volgende gedicht mij indertijd enorm raakte.

Het komt uit het boek 'De Eenzame Uitvaart' van F. Starik. Hij is oprichter van de Poule des Doods, een groep dichters die gedichten voordraagt op uitvaarten van overledenen die 'van overheidswege' begraven worden. Mensen zonder familie of nabestaanden dus. Eenzamer sterven kan niet. Ook Simon rouleerde mee in deze poule.

I am researching the role of the recorder ('blokfluit') in rock music.The most famous recorder solo is of course Paul McCartney in Fool On The Hill. Brian Jones is next best in the Rolling Stones 1967 classic Ruby Tuesday.

I contacted Glenn Shannon from California, a modern day composer for recorder quartets. I asked Glenn for his professional opinion on the skills of Paul McCartney as a recorder player. My own is that Paul McCartney is a genius on the (bass) guitar but sucks big time on the recorder (a more difficult instrument than the guitar by the way). 

Glenn Shannon, who admitted he didn't know Fool On The Hill, listened to the song and this is his reply: "His fingers and articulations are sloppy - but it is actually the perfect way to play it, rough and unsophisticated. And don't forget they were all on LSD, if not during the recording then at least during the songwriting.  One of my ensembles is named "Hotte Ayre". "

"Ik heb niet de behoefte om te gaan psychologiseren over iemand die is overleden. Ik zit Bril dicht op de huid, beschrijf al zijn kanten tot in detail – maar het is aan de lezer om conclusies trekken.” Aldus Astrid Theunissen over haar 'biografische schets' van Martin Bril, die voorjaar 2014 verscheen.

Je hoort het vaak: "het is aan de lezer om conclusies te trekken". Klinkt objectief en eerlijk. Lijkt een stuk professioneler dan biografen die in hun boek een visie neerleggen, of stelling nemen. Zelf dacht ik vroeger ook dat een goed biograaf het trekken van conclusies bij zijn lezers liet. Maar mijn mening is veranderd.

Keuzes maken