Het meest irritante lefgozertje van de klas is nu bewapend met een camera en noemt zich Rutger Castricum. Hij zuigt, bijt, slijmt, schoffeert en manipuleert met als enig doel het ontmaskeren van zijn opponent. Zijn eerste slachtoffer was minister Ella Vogelaar. Vier jaar geleden schreef ik er een artikel over. Hoe om te gaan met media als GeenStijl en PowNews? Hoogleraar Andreas Kinniging koos gisteren voor de fysieke aanval. Bgrijpelijk maar uiterst contraproductief. Alexander Pechtold laat al jaren zien hoe het wél moet.

'Ik wil het andere gezicht van politici laten zien. Dan gaat het meer om het gedrag dan om de inhoud. Het is niet mijn bedoeling ze te vernederen. ' Dat zei Rutger Castricum tegen mij toen ik hem in 2008 belde naar aanleiding van zijn Vogelaar-filmpje. Ik denk dat dit vier jaar later nog steeds het uitgangspunt van de PowNews-verslaggever is. Mensen ontregelen, irriteren, uit hun tent lokken. Totdat ze hun zelfbeheersing verliezen en inderdaad hun andere gezicht laten zien. Rutger kan er anders over denken, maar het resultaat is vaak vernederend voor de persoon die het onderspit delft tegen de gevatte en hondsbrutale verslaggever.

Maar weinig journalisten kunnen zeggen dat ze ooit Bob Dylan hebben geïnterviewd. En voor het gros van hen was het geen prettige ervaring. Zojuist kwam ik dit interview tegen dat de Zweedse journalist Klas Burlings in 1966 had met een zeer onwillige Dylan. Die elke vraag beantwoordde met een tegenvraag. En die, als hij iets zei, onnavolgbaar was. Mooiste voorbeeld is Dylan's antwoord op de vraag hoe hij zijn muziek zou omschrijven: "... well you know my songs are all mathematical songs. You know what that means so I'm not gonna have to go into that specifically here."